راه های انتقال و علائم آبله میمون چیست؟ - مرد کوچک

طبق گزارش CDC، در آفریقا تقریبا از هر 10 مورد ابتلا به ویروس آبله میمون، یک نفر فوت می نماید. البته سازمان بهداشت جهانی (WHO) اندازه مرگ و میر آبله میمون را 3 الی 6 درصد گزارش نموده است (اندازه کشندگی آبله حدود 30 درصد است). با توجه به ورود این بیماری به ایران خبرنگاران در این مطلب به آنالیز راه های انتقال و علائم آبله میمون می پردازد.

نحوه سرایت ویروس آبله میمون

نحوه سرایت ویروس آبله میمون اغلب به وسیله ذرات درشت تنفسی (Droplets) و در بعضی موار نیز به وسیله ذرات ریز تنفسی (Aerosols) و تماس مستقیم با ضایعات پوستی است. چون انتقال اغلب به وسیله ذرات درشت تنفسی است، لذا برای ابتلا به بیماری اغلب احتیاج به تماس های نزدیک و طولانی است (برخلاف کووید 19).

علائم ابتلا به ویروس آبله میمون

شایع ترین علائم ابتلا به ویروس آبله میمون به صورت ضایعات پوستی در تقریبا تمام افراد است، که اغلب از سر و صورت شروع شده ولی می تواند تمام بدن را نیز گرفتار نماید. ضایعات پوستی سریعا به تاول و زخم دلمه بسته تبدیل می گردند. با پیشرفت بیماری تعداد آن ها نیز بیشتر شده و رنگ آن ها به زردی متمایل می گردد. در موارد شدید بیماری، می توانند قسمت زیادی از پوست را از بین ببرند. پس از بهبود تاول ها، ممکن است اسکار آن ها به صورت فرورفتگی در پوست یا تیره تر یا روشن تر شدن پوست ناحیه مبتلا نسبت به قسمت های سالم بدن، باقی بمانند.

تب، سردرد، خارش و درگیری غدد لنفاوی نیز از دیگر علائم ابتلا به ویروس آبله میمون است. یکی از مهم ترین روش های افتراق آبله میمون از آبله مرغان و سایر بیماری های تاولی نیز، تورم و درگیری غدد لنفاوی در آبله میمون است. دوره کمون آبله میمون از 7 الی 14 روز گزارش شده ولی تا 21 روز هم می تواند طول بکشد. لذا در صورت تماس مشکوک، رعایت قرنطینه تا 3 هفته منطقی به نظر می رسد.

علائم اولیه ابتلا به ویروس آبله میمون اغلب با تب و لرز، بزرگی غدد لنفاوی (گردن، زیربغل و کشاله ران)، سردرد شدید، بدن درد، تورم غدد لنفاوی، خستگی و گاهی گلودرد و سرفه شروع شده و طی 1 الی 3 روز پس از شروع تب، بثورات پوستی ظاهر می گردند. بثورات پوستی همان طور که گفته شد اغلب روی صورت، کف دست و پا و 30 درصد موارد بر روی دستگاه تناسلی ظاهر می گردند. مخاط دهان نیز می تواند درگیر گردد.

تشخیص بیماری آبله میمون

دقیق ترین و قطعی ترین روش تشخیص بیماری آبله میمون، تهیه نمونه از تاول پوستی (سطح یا مایع درون تاول) یا دلمه های کراسته شده با رعایت اصول ایمنی و ارسال آن جهت تست PCR به آزمایشگاه است. نمونه خون محیطی، ارزش تشخیصی زیادی برای آنالیز بیماری آبله میمون ندارد. تست های مبتنی بر آنتی ژن و آنتی بادی ارزش تشخیصی اختصاصی چندانی ندارند. بعلاوه تلقیح واکسن آبله یا آبله میمون در گذشته نیز می توانند منجر به نتیجه مثبت کاذب در آزمایش خون گردند.

روش های پیشگیری از ابتلا به آبله میمون

روش های متعددی جهت پیشگیری از ابتلا به ویروس آبله میمون به وسیله مرکز کنترل و پیشگیری بیماری های واگیر آمریکا (CDC) پیشنهاد شده اند، که مهم ترین آن ها عبارتند از:

• پرهیز از تماس با حیوانات بیمار یا لاشه حیوانات
• پرهیز از تماس مستقیم و تمیز کردن محل نگهداری حیوانات بیمار و مشکوک
• قرنطینه افراد با علائم و تماس مشکوک
• شستن دست ها با آب و صابون و یا ضدعفونی با محلول های حاوی اتانول پس از تماس های مشکوک

واکسن JYNNEOS (Imvamune یا Imvanex) نیز نوعی واکسن ویروسی زنده ضعیف شده است که به وسیله سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) جهت پیشگیری از ابتلا به آبله میمون مورد تایید قرار گرفته است.

درمان بیماری آبله میمون

دوره بیماری اغلب 2 الی 4 هفته ذکر شده است و اغلب بیماری خود محدود است. اما در بعضی افراد مانند بچه ها و افراد دارای نقص سیستم ایمنی، بیماری شدیدتر نیز دیده می گردد. اغلب درمان های حمایتی مانند سایر بیماری های ویروسی و پیشگیری و درمان عفونت های ثانویه کافی به نظر می رسند. اگرچه بعضی داروهای ضدویروس، واکسن و ایمونوگلوبولین ها نیز جهت درمان بیماری آبله میمون در افراد پرخطر در حال آنالیز است، اما هنوز درمان قطعی آن تایید نشده است. فرد مشکوک باید تا رفع شدن علائم بیماری قرنطینه گردد و طی مدت قرنطینه نیز فرد بیمار و تمام اطرافیان وی از ماسک های تنفسی استفاده کنند.

پیشنهاد مطالعه: مطلب عجیب ترین تداخلات غذایی را بشناسید را بخوانید.