بزرگ ترین حیوانات ساکن زمین چگونه به این مقدار رسیدند؟ - مرد کوچک

به گزارش فرادید به نقل از scitechdaily، ساروپود ها که دایناسور های معروف با گردن دراز مانند براکیوساروس و آپاتوزاروس را شامل می گردد، بزرگ ترین حیواناتی بودند که روی زمین زندگی می کردند.

در واقع هیچ حیوانی بزرگتر از آن ها تا کنون پا روی این سیاره نگذاشته است. هیچ دایناسور یا پستاندار خشکی دیگری حتی به رکورد آن ها نزدیک هم نمی گردد. یک مطالعه نو از دانشگاه آدلفی اکنون بینشی در خصوص روند تدریجی ارائه می دهد که به وسیله آن این غول های بزرگ الجثه به میزان های رکوردشکن خود در طول زمان دست یافتند.

قبلا تصور می شد که ساروپود ها در طول تاریخ تکاملی خود، چند باری به طور مستقل میزان های استثنایی خود را تکامل داده اند، اما به وسیله یک تحلیل نو، اکنون می دانیم که این تعداد بسیار بیشتر است.

مایکل دمیک دیرینه شناس، استادیار زیست شناسی در دانشگاه آدلفی در نیویورک و نویسنده این مطالعه که اخیرا در مجله Current Biology منتشر شده است، می گوید که این رقم احتمالا 32 مورد در طول حدود 100 میلیون سال بوده است.

برای آنالیز تکامل میزان بدن ساروپود، دمیک میزان دور صد ها استخوان تحمل کننده وزن را جمع آوری کرد که با وزن حیوانی که به آن تعلق داشتند، مرتبط بود. او سپس از تکنیکی به نام بازسازی شرایط اجدادی استفاده کرد تا توده های بدن بازسازی شده نزدیک به 200 گونه ساروپود را روی درخت تکاملی آن ها ترسیم کند.

نتایج نشان می دهد که ساروپود ها در اوایل تکاملشان به میزان های استثنایی خود رسیده اند و با تکامل هر خانواده ساروپود نو، یک یا چند دودمان به طور مستقل به شرایط عالی دست یافته اند.

او شرح می دهد: قبل از انقراض به همراه دایناسور های دیگر (به جز پرندگان) در خاتمه دوره کرتاسه، ساروپود ها در مجموع سه دوجین بار میزان های بی نظیر خود را تکامل دادند. بزرگ ترین ساروپود ها از نظر اکولوژیکی متمایز بودند و دندان ها و سر هایی با شکل های متفاوت و بدن هایی با تناسب متفاوت داشتند.

مطالعه میکروسکوپی استخوان های آن ها نشان داد که ساروپود ها دارای نرخ رشد متفاوتی هستند، که نشان می دهد از نظر متابولیسمی متمایزند.

یافته های دمیک با قاون کوپ، نظریه محبوب قرن 19 که می گوید میزان حیوانات در طول زمان تکامل می یابد، در تضاد است. در عوض، در مطالعه نو حیوانات مورد مطالعه بسته به بافت اکولوژیکی شان به میزان های بدنی متفاوتی می رسند، که وقتی از مقیاس بزرگ به آن نگاه می گردد، می تواند تصادفی به نظر برسد.

گره گشایی از اینکه چرا بعضی دودمان ها خود را به میزان های فوق العاده غول پیکر تکامل دادند، در حالی که سایرین این طور نبودند، گام بعدی در تحقیق خواهد بود.