این مزار غریب فاتحه خوان های خاص دارد
به گزارش مرد کوچک، در محله چشمه علی شهر ری، جایی رو به روی گورستان مشهور ابن بابویه، پشت در آهنی رنگ و رو رفته ای آرامگاه خانوادگی متروکی دیده می گردد. وارد آرامگاه که شوید و روی سنگ قبرها که چشم بگردانی لا به لای نام ها و عکس های گمنام، مزاری را پیدا می کنید که روی آن نامی آشنا حک شده است.
به گزارش خبرنگاران، جبار باغچه بان! تنها فاتحه خوانان این مزار، جمعی از اعضای انجمن ناشنوایان هستند که هر سال با فرا رسیدن آذر ماه، به این مزار سر می زنند و با خواندن فاتحه ای، یاد و خاطره جبار باغچه بان را زنده و دینشان را به این مرد ادا می نمایند. مردی که با تلاشی خستگی ناپذیر، سکوت دنیایشان را شکست و با ابداع الفبای گویا، زندگی شان را معنا بخشید.
قصه های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
آموزش الفبا به بچه ها ناشنوا
مردی که ماندگار شد
کمتر کسی است که درباره زندگینامه و خدمات ارزنده باغچه بان نشنیده باشد. میرزا جبار عسگرزاده معروف به جبار باغچه بان نخستین کودکستان ایران را در سال 1302 در تبریز باعنوان باغچه اطفال دایر کرد به همین علت خود را باغچه بان نامید. او اولین دبستان کر و لال ها را نیز در سال 1313 در تهران پایه گذاری و در همین سال گوشی استخوانی را برای دانش آموزان اختراع کرد و به آنها روش آموزش الفبای دستی را یاد داد.
مزاری غریب در شهر ری
باغچه بان که در زمان حیاتش، اثرات ماندگار بسیاری بر جای گذاشت و با وجود مانع تراشی ها و بی مهری های دولتی ها و صاحب منصبان، از پای ننشست و دنیا را برای بچه ها ناشنوا به جای بهتری تبدیل کرد، پس از مرگش هم آن طور که باید قدر ندید.
او که در سال 1345 شمسی در سن 81 سالگی بر اثر کهولت سن درگذشت، در محله چشمه علی در زمینی که متعلق به دوست نزدیکش به نام اشتری، به خاک سپرده شد.
در کنار مزار غریبانه این بزرگمرد که سالی یک بار ناشنوایان به مناسبت درگذشتش در روز چهارم آذر ماه آبی روی سنگ می ریزند و گلی پرپر می نمایند، 17 تن از خانواده های اشتری دفن شده اند.
منبع: همشهری آنلاین