زمینی که هدیه دادند گم شد؛ گفتند پیدایش می کنیم - مرد کوچک

به گزارش ایران ورزشی، مرد دوطلایی پارادوومیدانی ایران در پارالمپیک توکیو این روزها به سوژه اصلی رسانه ها تبدیل شده است. حامد امیری که در پرتاب نیزه رکورد عبدالرضا جوکار را بعد از 13 سال شکست و در پرتاب وزنه هم دومین طلای خود را کسب کرد، توقع داشت بعد از بازی های توکیو مورد توجه ویژه قرار بگیرد اما با گذشت چند ماه هنوز از شرایط موجود به شدت گلایه دارد. از بی توجهی مسئولان و کنندگان استان در مجلس یک جور گلایه دارد و از گم شدن زمینی که به او اهدا شده بود، جوری دیگر.

حامد امیری می گوید: بعد از بازگشت از بازی های پارالمپیک توکیو تا الان نه تنها کنندگان مجلس شورای اسلامی استان تماسی با من نداشتند، حتی پیامک هم ندادند که حداقل تبریک گفته باشند. این همه بی توجهی اما ظاهراً انگیزه های این قهرمان خرم آبادی را افزایش داده و حالا او وعده کسب سه مدال طلا در سه ماده مختلف در بازی های پاراآسیایی هانگژو را می دهد تا یک دست نیافتنی تر از همیشه باشد.

با حضور درخشان در بازی های پارالمپیک توکیو و بازگشت با دو مدال طلا به ایران حتماً باید مورد توجه مسئولان قرار گرفته باشی.

از مردم دوست داشتنی و بامحبت لرستان و خرم آباد بی نهایت تشکر می کنم که به من محبت داشتند اما از مسئولان استانی هیچ چیز خوبی ندیدم. ظاهراً اصلاً من اهل این استان نیستم چون کمترین توجه به من شد. کنندگان مجلس شورای اسلامی حتی یک زنگ هم نزدند که بگویند خسته نباشی دو مدال طلا گرفتی و پرچم استان را بالا بردی. البته به پیامک هم راضی بودم اما این کار را هم نکردند.

یک قطعه زمین هم هدیه دادند که ظاهراً گم شده.

وقتی دکل نفتی گم شده است، دیگر زمین که چیزی نیست.

اما چطور ممکن است که زمین گم شود

نمی فهمم چه اتفاقی رخ داده البته استانداری وعده داده بود که در یک هفته این زمین را پیدا کند این یک هفته هم تقریباً تمام شد اما خبری از زمین نشد.

با این حال حسابی حالت گرفته است.

خدا را شکر می کنم و همیشه از خدا خواستم که به آدم به میزان زحمتی که می کشد بدهد.

یعنی باانگیزه تر از قبل به رقابت ادامه می دهی؟

خیلی بیشتر از قبل انگیزه دارم و حالا می خواهم که با قدرت به پاراآسیایی بروم. اسفند ماه مسابقات بین المللی را در امارات داریم که سطحش در حد بازی های پارالمپیک است. بسیاری از رقبای من به این مسابقات می آیند تا برای ارتقای رنکینگ تلاش کنند. هفت دوره در این مسابقات بودم و حالا برای هشتمین بار می خواهم به این مسابقات بروم.

بعد از پارالمپیک تمرینات را شروع کردی؟

یک هفته بعد از بازگشت از توکیو با کنار گذاشتن تمام داستان هایی که برایم پیش آمد رفتم سراغ تمرین و الان هم واقعاً شرایط خوبی دارم.

با این حساب باید روی طلای هانگژو حساب ویژه باز کنیم؟

اگر بتوانم رکوردی که الان می زنم را حفظ کنم، در بازی های هانگژو سه طلا می گیرم.

دو طلا در پرتاب وزنه و نیزه که در پارالمپیک به دست آمد، اما طلای سوم را چه می کنید؟

بازی های جاکارتا دو طلا و یک برنز گرفتم. پرتاب وزنه ، نیزه و دیسک که البته دیسک برنز شد و حالا می خواهم در این دوره هر سه را طلا بگیرم.

فکر کنم یک رکورد تاریخی باشد؟

در پارادوومیدانی دست نیافتنی می شوم و این برای من خیلی مهم است.

قوی ترین مرد ایران، بعد از یک تصادف تلخ و حالا صید طلاهای مختلف؛ این همه امید به زندگی و انگیزه از کجا می آید؟

همان که قبل از این هم گفتم. خدا به میزان زحمت هر کسی به او بدهد! فقط همین را می خواهم. سه ماه قبل از پارالمپیک بدترین روزهای زندگی ام را پشت سر گذاشتم. اتفاقاتی در اردوی تیم رخ داد، عمویم فوت کرد و بعد هم که به مسابقات رفتم بدترین قرعه ممکن برایم رخ داد با این حال مدال طلا را گرفتم.

ظاهراً جزو شانس های اول طلا هم نبودی!

دو سال حقوق طلا را گرفتم اما به یکباره چند ماه قبل از بازی ها در قهرمانی کشور رکورد پایینی ثبت کردم و سر همان شدم شانس چهارم. متأسفانه آن موقع تیم سر این داستان خیلی به حاشیه رفت چون لیست هم به بیرون درز کرد و در نهایت هم در پارالمپیک همه دیدند که هیچ کس طبق لیست مدال نگرفت و شانس های چهارم غالباً یا طلا گرفتند یا حداقل روی سکو بودند.

به خاطر همین کادر فنی تغییر کرد؟

نمی خواهم در این باره بیش از این توضیح بدهم اما آن فرد خیرخواه ورزش نبود. فقط درباره بهمن رضایی بگویم که الان سرمربی تیم شده که به نظرم دایره المعارف پارادوومیدانی است. البته کار در پارادوومیدانی فوق العاده سخت است.