بخشی از آب زمین، از خورشید آمده است! - مرد کوچک

به گزارش خبرنگاران، پروفسور فیل بلاند، مدیر مرکز علوم و فناوری فضایی در دانشگاه کرتین می گوید: زمین در مقایسه با سایر سیارات سنگی منظومه شمسی بسیار غنی از آب بود و اقیانوس ها بیش از 70 درصد از سطح آن را پوشانده بودند و دانشمندان مدت ها در خصوص منبع دقیق آن همه آب سردرگم بودند. یک فرضیه درباره این مسئله، این است که آب در مراحل پایانی شکل گیری زمین، بر روی سیارک های نوع C به زمین منتقل شده است، با این حال آزمایش های ایزوتوپی این سیارک ها نشان می دهد که محتوای آن ها با آب یافت شده در زمین مطابقت ندارند. این بدان معناست که حداقل یک منبع دیگر برای آب زمین وجود دارد که هنوز تعیین نشده است.

فیل بلاند ادامه می دهد: اکنون تحقیق ما نشان می دهد که باد خورشیدی آب را روی سطح دانه های ریز گرد و غبار ایجاد نموده است و این آب ایزوتوپی سبک تر احتمالاً به جای مانده آب زمین را تامین نموده است. پروفسور بلاند و همکارانش با استفاده از توموگرافی کاوشگر اتمی، یک دانه الیوین از سیارک نزدیک به زمین از نوع S Itokawa را تجزیه و تحلیل کردند که نمونه هایی از آن به وسیله فضاپیمای هایابوسا JAXA جمع آوری شد و در سال 2010 به زمین آورده شده است.

پروفسور بلاند اضافه کرد، سیستم توموگرافی کاوشگر اتمی به ما این امکان را داد تا نگاهی فوق العاده دقیق به داخل سطح دانه های غبار Itokawa بیندازیم، که متوجه شدیم حاوی آب کافی است که اگر یک متر مکعب سنگ از این نمونه را داشته باشیم، می تواند تا حدود 20 لیتر آب را ایجاد کند. پروفسور میشل تامپسون، محقق دپارتمان علوم زمین، اتمسفر و سیاره شناسی در دانشگاه پردو، نیز می گوید: این نوعی مقدار گیری است که بدون این فناوری قابل توجه، امکان پذیر نبود.

این دستاورد بینش خارق العاده ای به ما می دهد که چگونه ذرات ریز غبار شناور در فضا می توانند به ما یاری نمایند تا کتاب های مربوط به ترکیب ایزوتوپی آب زمین را تصحیح کنیم و سرنخ های جدیدی برای یاری به حل معمای منشأ آب بیابیم. دکتر لوک دالی، محقق در دانشکده علوم جغرافیایی و زمین در دانشگاه گلاسکو و از محققان اصلی این تحقیق نیز گفت: تحقیق ما نه تنها بینش قابل توجهی از منشا آب گذشته زمین به دانشمندان می دهد، بلکه می تواند به ماموریت های فضایی آینده نیز یاری کند. این که چگونه می توان برای فضانوردان آب کافی را بدون حمل مخازن بزرگ تهیه کرد، یکی از موانع بزرگی است که اکتشافات فضایی را چالش بزرگی روبرو نموده است.

تحقیقات این دانشمندان نشان می دهد که همان فرآیند هوازدگی فضایی که باعث ایجاد آب در سیارک ایتوکاوا شد، احتمالاً در سایر سیارات بدون هوا نیز اتفاق افتاده است، به این معنی که فضانوردان ممکن است بتوانند ذخایر آب تازه را مستقیماً از غبار روی سطح سیاره هایی مانند ماه، پردازش نمایند. در واقع اگر بتوان چنین ایده ای را عملی کرد، نیازی با ارسال مخازن بزرگ به همراه فضا نوردان در عملیات های اکتشاف فضایی وجود ندارد و بدین تریب می توان مأموریت هایی با مسافت و مدت زمان طولانی تری را برنامه ریزی کرد. از سوی دیگر چنانچه بتوان از این سیاره ها آب استخراج کرد، می توان ایده کاشت گیاهان و مواد غذایی در فضا را نیز با سادگی بیشتری به پیش برد.

با عملی کردن چنین ایده هایی، بشر می تواند برای خود استقرار گاه های دائمی در سیارت مختلف ایجاد کند که برای همواره و هر زمان بتواند غذا و آب فضانوردان را تأمین کند. این استقرار گاه ها نیز به نوبه خود می توانند پایگاه هایی بین سیاره ای برای اکتشافات دورتر فضایی باشد. امری که تا به امروز فقط در فیلم های تخیلی جامه عمل به خود دیده است.

منبع: sci-news

ترجمه: مصطفی جرفی-خبرنگاران