کشف قدیمی ترین دستورالعمل مومیایی - مرد کوچک

پیش تر فقط دو دستورالعمل باستانی مشابه کشف شده بود که هر دو آن ها دست کم به 1000 سال پس از پاپیروس کشف شده تعلق دارند.

در این دستورالعمل باستانی اطلاعات بسیاری از جمله نحوه تولید ماده گیاهی برای دفع حشرات و یا نحوه استفاده از کتان قرمز برای کاهش ورم صورت ارائه شده است.

سوفی شیوت، استادیار دانشگاه کپنهاگ این دستورالعمل را در جریان ترجمه پاپیروسی که بخشی از انتها نامه او بود کشف کرده است.

نیمی از این پاپیروس در بین مجموعه پاپیروس های این دانشگاه نگهداری می شود و نیم دیگر آن در موزه لوور پاریس نگهداری می شود. پیش تر هر دو بخش این پاپیروس در مجموعه های خصوصی نگهداری می شدند که در سال های 2015 و 2006 توسط دانشگاه و موزه لوور خریداری شدند.

در سال 2018 بود که کارشناسان برای نخستین بار متوجه شدند این دو قطعه پاپیروس بخش هایی از یک پاپیروس هستند.

وقتی دو بخش پاپیروس کنار هم قرار بگیرند یک طومار شش متری شکل خواهد گرفت که بر روی هر دو سمت آن نوشته هایی وجود دارد. این پاپیروس دومین پاپیروس بلند با موضوع طبی، دارویی مصر باستان محسوب می شود.

این پاپیروس شامل پنج بخش است. در بخش نخست دستورالعمل های دارویی کوتاه نوشته شده و در بخش دوم درباره مرهم های گیاهی سخن گفته شده است. بخش بعدی که طولانی تر است به بیماری های پوستی اختصاص دارد و پس از آن به دستورالعمل مومیایی کردن جسد پرداخته شده است. بخش انتهای نیز به دستورالعمل های درمانی کوتاه دیگری اختصاص دارد.

فقط بخش کوچکی از این پاپیروس یعنی حدود سه پاراگراف به فرایند مومیایی کردن اختصاص دارد. با این که مطلب کوتاه است اما این فرایند با جزئیاتی توضیح داده شده است که برخی از آن ها در دستورالعمل های پیشین وجود نداشت.

شیوت می گوید: دستورالعمل های مختلفی درباره نحوه استفاده از مرهم های ترکیبی در این پاپیروس نوشته شده است.

با این حال بخش هایی از فرایند مومیایی کردن از جمله خشک کردن جسد با استفاده از ناترون در این طومار به تفصیل توضیح داده نشده است.

بر اساس اطلاعاتی که در این پاپیروس نوشته شده است فرایند مومیایی کردن حدود 70 روز طول می کشد و این فرایند باید در کارگاه مخصوصی که در نزدیکی قبر جسد قرار داشت صورت می گرفت.

به گفته شیوت یکی از نکات قابل توجه این پاپیروس، ارائه دستورالعملی درباره نحوه مومیایی کردن صورت جسد است. این دستورالعمل شامل نحوه ساخت ترکیب های گیاهی است که به صورت مایع و با استفاده از کتان های قرمز مورد استفاده قرار می گرفتند.

در روزهایی که فرایند مومیایی کردن با وقفه روبه رو شده بود، بر روی جسد حصیرهای آغشته به روغن های ترکیبی استفاده می شد که حشرات و جانوران را دور نگه می داشتند.

لایوساینس نوشت، به گفته شیوت مومیایی کردن جسد معمولا تا روز شصت وهشتم به انتها می رسید و روزهای بعدی به انجام مراسم های تشریفاتی برای آماده کردن فرد برای زندگی پس از مرگ اختصاص داده می شد.