پل پونته وکیو فلورانس، قدیمی ترین پل دنیا - مرد کوچک

برای دیدن شاهکارهای تاریخ اروپا با تور ایتالیا همراه شوید.

شرایط و ظاهر کنونی پونته وکیو، به سال 1345 میلادی بازمی گردد. جورجیو واساری، در کتابش به نام زندگانی پیروز ترین نقاشان، مجسمه سازان و معماران ایتالیایی اظهار می نماید که بازسازی مجدد این پل بعد از سیلاب سال 1333 به تادو گادی نسبت می دهند. به منزله نگه داشت یادبود حادثه سیلاب، یک ساعت خورشیدی در آن سال روی پل نصب گشت و هنوز این ساعت خورشیدی در بام مغازه ایی که در همسایگی بنای سلینی واقع شده است، قابل رویت است. نوشته ایی که روی پایه این ساعت خورشیدی حک شده است، توصیف گر این حادثه دهشتناک است که وحشت مردم فلورانس را مثل سیلاب سال 1966 به شدت برانگیخت.

حادثه سیلاب سال 1333، مجسمه مریخ را، که به استوپید استون نیز آن را می شناسند، که روی پونته وکیو نصب شده بود، به کلی تخریب و از بین برد. دانته آلیگیری، یکی از نام آشناترین شعرای ایتالیایی قرون وسطی که خالق دیوان شعر معروف کمدی الهی است، در این دیوان شعر، به این پل معروف اشاره می نماید. همچنین، نوشته ایی روی این پل واقع شده است که اشعار این شاعر پرآوازه را بر روی پلاکی نشان می دهد. در آن روزگاران، چهار برج در اطراف پل پونته وکیو وجود داشته است، ولی امروزه تنها یکی از آن جهار برج اولیه در محل استقرار پونته وکیو همچنان پابرجا است و نام آن برج مانلی است. قوس پونته وکیو، که اولین نوع از چنین ویژگی برای پل های موجود در اروپا است، و نیز مغازه های زرگری، مهم ترین ویژگی های پل پونته وکیو قلمداد می شوند. معماری پل پونته وکیو بسیار از دوران خود جلوتر بوده است و معماری منحصر به فرد این پل، باعث شد که از آن بعنوان الگویی برای دیگر پل های معروف در این کشور مثل پل ریالتو در ونیز، استفاده گردد.

دان براون، کارگردان فیلم جهنمی، در اثرش به حادثه و تراژدی مزبور اشاره می نماید که باعث بهت و حیرت مردمان فلورانس برای سالهای طولانی گشت. در طول قرن های متمادی، مغازه های اطراف پل را مسوولین شهر فلورانس در اختیار داشتند که آنها را به منظور درآمدزایی در اختیار تجار و بازرگانان قرار می دادند. از میانه های قرن پانزدهم، جای مغازه های موجود در این مکان را قصابی ها و دباغ خانه ها اشغال کردند، تا به این شیوه مسوولین شهر فلورانس بتوانند، انباشت تفاله های زیادی که در سطح خیابان به حال خود رها می شدند، کاهش دهند.

صاحبان این قصابی ها و دباغ خانه ها، فضاهایی را نیز به کارگاههای خود اضافه نمودند، که هنوز در اطراف رودخانه آرنو قابل مشاهده هستند. در سال 1565، جورجیو واساری سالن واساری را برای خانواده متمول مدیچی ساخت، که جهتی سر پوشیده ایی را ساخته است که قصر پالازو پیتی و پالازو وکیو را به هم متصل می نماید. سالن واساری بر فراز مغازه های پونته وکیو ساخته شده است، طوری که خانواده مدیچی مجبور نبودند، بوی بدی را که به مشام در آن دوران از مغازه های اطراف رورخانه آرنو به مشام آدم می رسید، تحمل نمایند. برای رهایی عابرین از بوی بدی که مغازه های آن موقع ایجاد می نموده اند، فردینالد اول، در سال 1593 حکمی را صادرکرد که مغازه های قصابی و دباغی گری را ملزم می کرد که مغازه های خود را تعطیل نمایند و جای خود را به کارگاههای زرگری بدهند. این امر سبب می گشت تا پونته وکیو به مکانی قابل احترام و دلپذیرتر تبدیل گردد.

اینجا بد نیست که داستانی درباره سالن واساری عنوان کنیم که خالی از لطف نیست. پروژه جورجیو واساری، شامل تخریب و یا اصلاح چندین ساختمان شخصی بود که در جهت سالن واساری قرار گرفته بودند. این املاک مزاحم توسعه این پروژه، ساختمان هایی چون دلا نینا، موزه افیتزی، لونگارنو ارکیبوزیر، پونته وکیو، ویا دی باردی و ویا گوئی چیاردینی تا در خاتمه جهت به باغهای بوبولی منتهی می شد. خانواده مانلی که صاحب آخرین برج اصلی باقی مانده در اطراف پل پونته وکیو بودند، بسیار جدی با تخریب این برج متعلق به خود مخالفت کردند و برای ابراز مخالفت خود به دوک اعظم کوسیمو اول روی آوردند. همه مردم شهر فلورانس در این اعتراضات شرکت نموده بودند، بنابراین کوسیمو اول و جورجیو واساری موافقت خود را برای دور زدن برج و خراب نکردن آن در جریان ساخت سالن واساری اعلام نمودند.

در مرکز پل، نیم تنه بن ونوتو سلینی که معروفترین زرگر فلورانس آن موقع بوده است، واقع شده است. البته این مجسمه، در سال 1901 در این مکان قرار داده شد. مثل بسیاری از هنرمندان عصر رنسانس، که شامل دانته نیز می گردد، سلینی فردی بسیار مشتاق و پرشور بود. وی در بسیاری از منازعات و درگیریهای آن موقع حضور بسیار پر رنگی داشت و در خاتمه بوسیله سیستم قضایی آن موقع شهر فلورانس به دار مجازات آویخته شد. از آثار بیادماندنی و معروف وی، در کنار آثاری که از طلا ساخته شده اند، می توان به مجسمه پرسئوس با سری از الاهه به نام مدوسا نام برد. نیز از توضیح حال نویسی شخصی خودش که به زندگی معروف است هم اشاره نمود. پونته وکیو تنها پلی در شهر فلورانس است که در طول جنگ دوم دنیای از بین نرفت. به احتمال بسیار زیاد می توان اذعان کرد که پل پونته وکیو، قدیمی ترین پل دنیا است. پونته وکیو، شاهکاری از هنر و معماری است.

منبع: italyguides.it