جایزه ها تاثیری بر معرفی آثار ندارند، ضرورت مکان مند بودن داستان - مرد کوچک

او در پاسخ به این که چرا شخصیت های رمان حالم قرن چندم تو است؟ همه شبیه به هم هستند بیان نمود: از دیدگاه من آدم ها شبیه به هم هستند، چه به لحاظ ظاهر و شکل لباس پوشیدن؛ چه از نظر احساسات و عواطف؛ فقط تفاوت های اندکی در آنها وجود دارد برای مثال ممکن است غلظت حسد در من بیشتر و در شما کمتر باشد وگرنه همه شبیه به هم هستیم. به همین خاطر است که من برای شخصیت های رمان خود، نام انتخاب ننموده ام و تنها با تغییر لحن و زاویه دید، تفاوت شخصیت ها با یکدیگر را نشان داده ام.

زرنگارزاده در جواب این که چرا برای فصل های رمان خود، عناوین ریاضی انتخاب نموده برای مثال: n روی نقطه بحرانی ایستاده نام یکی از فصل هاست گفت:n یک گزاره ریاضی است که در این رمان به گزاره ای مفهومی و فلسفی درباره احساسات و عواطف آدم ها تبدیل گردیده. ضمن این که مضمون داستان من اجتماعی و پرداختن به دغدغه زنان است اما ساختار داستانی من پست مدرن است و پست مدرن، یک مکتب است نه سبک و در آثار این گونه، بلندی فصل ها اندازه یکدیگر نیست. هر فصل، عنوان جداگانه ای دارد و این شکل رمان ها با عدم قطعیت همراه اند یعنی هیچ پاسخ قطعی برای انتهای رمان وجود ندارد.

نویسنده حالم قرن چندم تو است؟به این که نوستالژی و مرور خاطرات، نقش مهمی در این رمان دارد اشاره و بیان نمود: در این رمان یک زن که خود من هستم، پس از سال ها به زادگاهش، یعنی شیراز برمی گردد و با مردی روبه رو می گردد که یک زمان دوستش داشته و به هر نحو، او را از دست داده و حالا پس از سال ها، دوباره آن مرد را می بیند و متوجه می گردد دیگر دوستش ندارد و شاید عشق همان زمان یک توهم بوده است. این ماجرا که تجربه زیستی من است بهانه ای گردیده تا به روابط آدم ها و بلاتکلیفی آنها بپردازم.

زرنگارزاده شیرازی در پاسخ به این که چرا در رمان و مجموعه داستانش به جنگ و دغدغه آدم های دهه 50، بیش از هر نسل دیگری پرداخته گردیده گفت: من متولد همین دهه هستم و جنگف بخش مهم و تاثیرگذاری در زندگی من و در تاریخ معاصر بوده که نمی توانم انکار یا فراموشش کنم و درباره اش ننویسم. اما هنر من در صندلی نویسنده این است که مخاطب نوجوان و جوان امروز را هم جذب کنم و گذشته و تاریخ سرزمینم را در قالب داستان به آنها منتقل کنم.

نویسنده مجموعه داستان هیچ چیز قطعی نیست در پاسخ به این که مکان و زمان مند بودن یکی از ویژگی های آثار شماست، در حالی که بسیاری از کارها در ادبیات داستانی ما بی بهره از این خصوصیت است بیان نمود: من 8 سال شاگرد جمال میرصادقی بوده ام. تاکید او همواره این بود که اگر بی مکان و بی زمان بنویسید، کارهاتان در هر زمان و مکانی خواندنی است اما من با همه احترامی که برای استاد خود قائلم براین باورم که داستان و رمان باید از مکان و زمان بگوید وگرنه آیندگان چگونه می خواهند به فرم و شرایط شیراز و تهران و اصفهان در دهه 50 و 60 و 80 و 90 پی ببرند؟

به گفته زرنگارزاده که خود سال هاست، شیوه های داستان نویسی را تدریس می نماید، داستان نوشتن یک فن است و تنها به علاقه و استعداد ربط پیدا نمی نماید. از این رو علاقه مندان باید این فن و حرفه را بیاموزند و من به آینده کلاس های داستان نویسی امیدوارم.

او رمان را پرمخاطب تر از داستان کوتاه دانست و اضافه نمود: اگرچه نوشتن داستان کوتاه، از دیدگاه من دشوار تر است چراکه نویسنده باید در 1000 یا 1500 کلمه منظور خود را برساند؛ ضمن این که داستان کوتاه، مخاطب خاص خود را دارد و ما ایرانی ها، مخاطب جدی داستان کوتاه نیستیم. بنابراین این قالب، هیچ وقت نمی تواند جایگزین رمان گردد.

زرنگارزاده که به خاطر رمان حالم قرن چندم تو است؟ شایسته تقدیر در جایزه واو گردیده، در پاسخ به این که جایزه ها چه تاثیری در معرفی یک اثر و بالارفتن میزان فروش آن دارند گفت: رسانه های ما، به ویژه رسانه ملی، توجه چندانی به کتاب ندارندو جایزه ها هیچ کمکی به فروش و معرفی یک کتاب نمی نمایند تنها باعث می شوند که یک نویسنده در بین همکاران خود معرفی گردد.