آیا مدیر باجذبه پیروز تر است؟ - مرد کوچک

اگر قصد دارید در زمینه ای سمت مدیریت را بر عهده بگیرید، مطمئناً در پی آن خواهید بود که ابهت و جذبه خود را بالا ببرید.

بر اساس تحقیقات صورت گرفته، افرادی که جذبه میانهی دارند، در مقایسه با کسانی که جذبه بالاتر یا پایین تری دارند، در کار خود مؤثرتر و پیروز تر بوده اند.

برخلاف باور عمومی، مدیرانی که جذبه بالایی دارند در عملکرد و رفتارهای خود ضعیف و فاقد توانایی برای یک مدیریت حساب شده و رهبری متدبرانه بوده اند. از سویی دیگر، رهبرانی که جذبه کمی دارند شبیه انسان هایی هستند که فاقد قدرت بینایی یا به عبارتی بصیرت خردمندانه اند.

بر اساس مطالعات، مدیران باجذبه به دلیل داشتن حس تکبر و خودبرتربینی اغلب در روابط میان فردی شکست می خورند. همچنین تحقیقات نشان داده است که مؤثر بودن جذبه یک مدیر رابطه مستقیمی با عملکرد فرد در کسب و کار دارد و نه با ویژگی های شخصی آن فرد. از نظر ارزشیابی و سنجش فردی، جذبه تعریفی از برجستگی شخصیتی است که فرد را جالب، موذی و پرتخیل نشان می دهد. در تحقیقی که میان 204 مدیر صورت گرفت، معین شد که میزان جذبه یک شخص، مطابق است با آنچه کارمندان آن شخص راجع به او می پندارند.

تحقیقات مشابه دیگری میان 600 نفر که در سمت مدیریت بوده اند انجام شد. محققان میزان جذبه مدیران را با عقیده سایرین مقایسه کردند. نتایج نشان داد که میزان تأثیرگذاری جذبه مدیران برای هم ردیفان، زیردستان و مافوقان آنها یکسان بوده است. به عبارت دیگر، این سه گروه معتقد بودند که مؤثرترین مدیریت با جذبه میانه همراه است. بنابراین، نقطه مشترک تأثیرگذاری مدیران از جذبه متعادل آنها نشأت می گیرد. رهبران باجذبه میانه ممکن است افرادی کم بصیرت و ناتوان در عملکرد مدیریتی به نظر برسند.

نتایج این تحقیقات برای سازمان ها و مؤسساتی کاربرد دارد که می خواهند افرادی را در سمت مدیریت انتخاب و استخدام کنند. کسب وکارهای مختلف نیز ممکن است بخواهند مدیران خود را در حوزه هایی که گمان می رود عملکرد ضعیفی دارند بیازمایند و آموزش دهند. مدیرانی که گیرایی و جذبه بالایی دارند احتمالاً از چنین برنامه های آزمایشی در جهت آموزش و تربیت شغلی بیشترین بهره را خواهند برد زیرا این برنامه ها بیشتر بر توانایی های اجرایی آنها، مانند شرکت در کارهای روزانه اداری و مدیریت گردش کار منظم، متمرکز شده است.

از طرف دیگر، مدیرانی که جذبه کمتری دارند از آموزش های راهبردی بیشتر بهره می برند؛ اقداماتی نظیر صرف زمان و انرژی بیشتر بر روی برنامه ریزی های بلندمدت، داشتن چشم انداز وسیع تر در کلیت یک کسب وکار، زیر سؤال بردن شرایط موجود و ایجاد محیطی امن برای محک زدن تجربیات تازه.